Opis:

Książkę można zakupić w e-sklepie Politechniki Gdańskiej.
profil naukowy Autorki (MOST Wiedzy) – Krystyna Pokrzywnicka

„Komentarze - część druga" poprzedza wstęp, w którym uwaga czytelnika została zwrócona na ważny problem edukacji współczesnego studenta architektury, który podczas studiów zbyt mało czasu może poświęcić na rozwój myślenia projektanckiego. Zbyt rzadkie są dyskusje i profesjonalne debaty z wykładowcami-projektantami. Ponadto zbyt mała liczba sal kreślarskich (pracowni komputerowych) jest powodem niekompletności procesu nauczania tego zapisu koncepcji projektowej. Nie docenia się także wagi i umiejętności modelowania. W pracach dyplomowych makieta stała się jedynie urozmaicającym gadżetem, a współczesne metody projektowe o cechach dynamicznych nie są jeszcze dostępne dla każdego studiującego. Zestaw dziewięciu komentarzy otwiera, podobnie jak i w części I, przypomnienie o fascynującej i nie do końca jeszcze zbadanej właściwości zatrzymywania czasu w kontakcie z dziełem sztuki, w tym także z dziełem sztuki architektonicznej. Drugi komentarz jest dopowiedzeniem do współczesnych dynamicznych relacji pomiędzy teorią i praktyką architektoniczną. Bezpośrednio do drugiego komentarza nawiązuje trzeci, którego przedmiotem jest zmienność losów krytyki architektonicznej oraz niejasna sytuacja intelektualna samych krytyków we współczesnych realiach globalizacyjnych. Komentarz czwarty umożliwia poznanie problematycznego zagadnienia oceny, wartościowania dzieła architektury, ze szczególnym podkreśleniem zawirowań w estetyce, która usiłuje sklasyfikować i opisać wciąż aktualne zjawiska kiczu, w tym kiczu architektonicznego, a także wychodzi naprzeciw nowym antyartystycznym oddziaływaniom kampu. Estetyka dzisiejsza, która posługuje się niedostatecznie wypracowanymi metodami, nie jest w stanie oceniać nowej estetycznej sytuacji, lecz opisuje sytuacje pozornie istotne, staje się zaprzeczeniem samej siebie. Estetyka stała się niekontrolowaną działalnością filozoficzną. Kolejny, piaty Komentarz powraca do zjawiska osobowości wybitnych projektantów, podejmuje próbę określenia zaistnienia zjawiska „gwiazdy architektonicznej" w skali globalnej. W ramach studium przypadku odradzania się ideałów architektury Corbusierowskiej, przywołane zostały niezwykłe cechy osobowości tego architekta, które stanowią o niesłabnącej sile wpływu Corbusiera na współczesnych architektów średniego i młodego pokolenia. Na tym tle uzasadnia się potrzebę istnienia odtwórców w architekturze współczesnej, dlatego że badania poprzedzające powstanie koncepcji przestrzennej pochłaniają wiele czasu (na przykład badanie kontekstu kulturowego, historii miejsc, środowiska geograficznego); podobnie jest z inwestowaniem czasu w każde kolejne przedsięwzięcie kubaturowe. Tymczasem w pośpiesznej, naznaczonej konsumpcjonizmem rzeczywistości, dochodzi do powielania form ogólnie znanych i uznanych za atrakcyjne. Architekci, odtwarzając rzeczy znane, stają się twórcami-odtwórcami.